در دوران نوجوانی، قشر جلوی مغز (PFC) و سیستم لیمبیک دو ناحیه از مغز هستند که در حال ساخت هستند . PFC در تصمیم گیری و رفتار هدفمند (فکر کردن در مورد کاری که می خواهید انجام دهید، چگونه آن را انجام دهید و سپس انجامش دهید) درگیر است. سیستم لیمبیک احساسات، خاطرات و تحریکات ما را کنترل می کند (که به ما امکان می دهد چیزهای جالب را کشف، یاد بگیریم و کشف کنیم).
مطالعاتی بیانگر این موضوع است که جوان هایی که در دوران نوجوانی مشکلات مربوط به سلامت روانی از جمله خودکشی، اضطراب و افسردگی را در زندگی خود تجربه کرده اند، بیشتر در معرض این خطر هستند که بزرگراه های مربوط به ماده سفید در مغز آنها ، مناطق مهم در مغز را به یکدیگر متصل نکند. باید گفت که اگر ارتباطات بینPFC و سیستم لیمبیک، سالم و قوی نباشند حل مشکلات و تعیین هدف ها و همچنین مدیریت احساسات به روش های سالم در این افراد کاری دشوار خواهد بود. زمانی که افراد نتوانند این کارها را به ذرستی انجام دهند، امکان دارد که احساس غمگین بودن و استرس داشته باشند و متاسفانه این دسته از مشکلات، جوانان را در معرض خطر ابتلا به بیماری های روانی قرار می دهد.
در دوران نوجوانی، قشر جلوی مغز (PFC) و سیستم لیمبیک دو ناحیه از مغز هستند که در حال ساخت هستند. آنها توسط قشر کمربندی قدامی (ACC) به هم متصل می شوند.
PFC به ما در تصمیم گیری و پردازش اطلاعات کمک می کند و سیستم لیمبیک به ما در پردازش احساسات کمک می کند.
ورزش برای رشد مغز مفید است
راه های مختلفی وجود دارد که می توانیم به رشد سالم مغز در دوران نوجوانی کمک کنیم. یکی از این موارد فعالیت بدنی است. از طریق تأثیر آن بر نحوه تفکر و احساس ما، و همچنین تأثیر آن بر نحوه شکل گیری مغز، نشان داده شده است که فعالیت بدنی به طور قابل توجهی به سلامت روان و رشد نوجوانان کمک می کند. چگونه این اتفاق می افتد؟ تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی با تأثیر مثبت بر رشد نورون‌ها، رشد مغز را در دوران نوجوانی بهبود می‌بخشد. نقطه مقابل این تخریب عصبی است که مرگ نورون هاست. (رشد نورون ها) و انعطاف پذیری مغز توانایی مغز ما برای تغییر و سازگاری با چیزهای جدید و متفاوت است. (توانایی مغز برای تغییر و سازگاری با چیزهای جدید و متفاوت). انجام یک ورزش تیمی می تواند حتی بیشتر از فعالیت بدنی به تنهایی، محافظت و مزایای رشدی را ارائه دهد! شرکت در یک ورزش تیمی فرد را در معرض فواید فعالیت بدنی بر روی مغز و همچنین حمایت اجتماعی و تعامل با افراد دیگر قرار می دهد.
با شرکت در ورزش های گروهی، نوجوانان بیشتر در برابر اختلالات خلقی محافظت می شوند، زیرا احساس درگیری بیشتری با دوستان خود می کنند، نسبت به خود و مهارت های خود احساس بهتری دارند و در محیط های اجتماعی احساس اعتماد بیشتری می کنند . این دقیقاً همان چیزی است که ما می خواهیم ببینیم، زیرا نشان داده شده است که جوانانی که روابط قوی با دوستان و خانواده خود دارند نسبت به زندگی خود انعطاف پذیرتر، امیدوارتر و مثبت تر هستند، که اساساً برعکس افسردگی یا افکار خودکشی است. این اثرات ورزش های گروهی می تواند به مغز کمک کند تا ارتباطات قوی و مثبتی ایجاد کند و مزایای ماندگاری برای سلامت روان یک فرد جوان فراهم کند.
ضربه مغزی و خلق و خو
متأسفانه، از آنجایی که بسیاری از ورزش های تیمی شامل افراد زیادی است که به سرعت حرکت می کنند، این خطر وجود دارد که بازیکنان آسیب ببینند. ضربه مغزی آسیبی به مغز است که زمانی اتفاق می افتد که فردی به سر یا بدن ضربه می زند و باعث می شود که مغز به جلو یا عقب در جمجمه رانده شود که عملکرد طبیعی مغز را مختل می کند. ضربه مغزی می تواند در افراد مختلف احساس و ظاهر متفاوتی داشته باشد. برخی از افراد مبتلا به ضربه مغزی ممکن است فراموشکار شوند، برخی دیگر ممکن است بدخلق یا افسرده شوند. دیگران ممکن است سردرد بسیار بدی داشته باشند یا احساس کنند که بیمار خواهند شد. برخی از افراد حتی ممکن است ترکیبی از این علائم مختلف را تجربه کنند. ورزشکاران جوان ممکن است بلافاصله این علائم را احساس کنند یا ممکن است ساعت ها یا حتی روزها طول بکشد تا علائم ظاهر شوند. اگر فکر می کنید دچار ضربه مغزی شده اید، باید به پزشک مراجعه کنید تا معاینه شوید، فقط برای اینکه در قسمت ایمن باشید. اکثر افراد در عرض 2 هفته پس از ضربه مغزی بدون هیچ گونه علائم مداوم یا اختلال عمده در رشد مغز خود بهبود می یابند. با این حال، برخی از افراد هستند که به دنبال ضربه مغزی، همچنان مشکلاتی مانند حافظه و احساسات دارند. این ممکن است به دلیل آسیب به بخش هایی از مغز باشد که این عملکردها را کنترل می کنند.
مناطق مغزی که نشان داده شده است بیشتر تحت تاثیر ضربه مغزی قرار می گیرند شامل PFC و نواحی لیمبیک مغز هستند. اینها همان مناطقی از مغز هستند که در دوران رشد نوجوانی در حال ساخت هستند و همان مناطقی هستند که در اختلالات خلقی مانند افسردگی و خودکشی نقش دارند. ممکن است به همین دلیل باشد که ضربه مغزی و افسردگی علائم بسیاری مشترک دارند. آسیبی که ضربه مغزی می تواند ایجاد کند ممکن است در واقع یک فرد جوان را در معرض خطر ابتلا به اختلال خلقی در مراحل بعدی زندگی قرار دهد، زیرا بر همان مناطق مغزی تأثیر می گذارد که در دوران نوجوانی دوباره سیم کشی و رشد می کنند. در واقع، مشخص شده است که نوجوانان با سابقه ضربه مغزی در مقایسه با جوانانی که هرگز ضربه مغزی نداشته اند، بیش از 3 برابر بیشتر در معرض افسردگی در طول زندگی خود قرار دارند. تحقیقات در مورد افسردگی و خودکشی در ورزشکاران بزرگسال و بازنشسته به ما نشان داده است که ضربه مغزی ممکن است بسیاری از چیزهای خوبی را که ورزش برای مغز انجام می دهد خنثی کند. به عنوان مثال، ضربه مغزی با تخریب عصبی (مرگ زودهنگام نورون ها)، کاهش انعطاف پذیری مغز، و ایجاد افسردگی و خودکشی مرتبط است. متأسفانه ما هنوز نمی دانیم عواقب عاطفی و رشدی درازمدت برای جوانانی که ضربه مغزی می شوند چیست.
شکل 4 – اینها برخی از علائم مشترک بین ضربه مغزی و افسردگی هستند.
این شباهت ها ممکن است رخ دهد زیرا PFC و سیستم لیمبیک در هر دو شرایط تحت تأثیر قرار می گیرند.
بازی کردن، یا بازی نکردن؟
مطالعات زیادی باید انجام گیرد تا درک درستی از تعاملات بین شرکت در ورزش های تیمی، خطر ضربه مغزی و همچنین پیامدهای سلامت روان در بلند مدت برای نوجوانان به خوبی بهبود یابد.اکثر مطالعات و تحقیقاتی که در مورد ضربه مغزی و چگونگی ارتباط آن با به وجود آمدن بیماری افسردگی و دیگر اختلالات خلقی دارم هنوز در نوجوانان مورد بررسی قرار نگرفته است.این موضوع درک کامل و جامع تاثیرات طولانی مدت ضربه مغزی بر سلامت روان جوانان را دشوار کرده است. همانطور که قبلا گفتیم دوران نوجوانی دوران حساس در رشد مغز می باشد، ما باید مطمئن شویم که تمام تلاش خود را برای حمایت از رشد شاد و سالم در این دوره انجام می دهیم، که شامل فعالیت بدنی با دوستان می شود!
به یاد داشته باشید، اگر با احساس غم و اندوه، اضطراب یا استرس دست و پنجه نرم می کنید، یا نگران سلامت روان خود هستید، لطفاً با فرد بزرگسالی که به او اعتماد دارید صحبت کنید.
